Laura Oliver García TECNALIAko Osasun Unitateko Elikadura Osasungarriaren arloko ikertzaile seniorra da. Kimika Zientzietan lizentziatua, Kimikan doktorego tesiaren defentsa prestatzen ari da. Bere ibilbide profesionala Inasmet Fundazioan ikertzaile gisa hasi ondoren, Gasteiztik igaro zen LEIA CDT Fundazioaren laborategietako kromatografia arloko arduradun gisa. Bere ikerketa-lanari esker, bi patentetan asmatzailea da, eta hainbat argitalpen zientifikotan egilea. Maila pertsonalean, 11 eta 9 urteko bi semeren ama da. Donostiar ona bezala, hondartza maite du, eta, aukera izan bezain laster, bere hirira hurbiltzen da itsasoaren usainarekin gozatzera.
Zertan datza zure ikerketa-lana elikaduraren arloan?
Nire ikerketa-ildoak, alde batetik, osagai naturalak lortzean oinarritzen dira, hainbat lehengaitatik abiatuta, hala nola barazki-frutako azpiproduktuetatik, landareetatik edo mikroalgetatik, konposatu aktiboak erauzteko eta arazteko prozesu fisiko-kimikoak garatuz. Bestalde, elikadura adimendunera bideratutako elikagai berriak formulatzen eta garatzen ere lan egiten dut.
Zein da zure lanaz gehien gozatzen duzun zatia?
Nire lanetik gehien gustatzen zaidana da egun bakoitza desberdina dela. Proiektuak, garapenak edo laborategia ez dira errutinazko zerbait, zerbait berria ikasten ari zara beti, eta emaitzak lortzen dituzunean edo bide onetik zoazela ikusten duzunean motibazioa izugarria da. Gainera, elikaduraren esparruan, pertsonen bizi-kalitatea hobetzen lagunduko duten osagaiak edo elikagaiak garatu ahal izateak, eta gero garapen horiek merkatuan ikusteak, zure lana gehiago baloratzen laguntzen dizu eta berritzen jarraitzeko motibatzen zaitu.
Zeintzuk dira ikerketarako zailtasun handienak?
Ikerketak ahalegin eta motibazio handia eskatzen du, esperimentazioak bere denborak markatzen baititu. Iraunkorra izan behar da, pazientziaz jokatu behar da eta ez amore eman, batzuetan, lan asko egin ondoren, emaitzak ez direlako espero zirenak izaten, eta berriz hastea tokatzen delako. Ikerketak denbora bat behar du, askotan merkatuak ez duena, eta bereziki elikagaien sektoreak. Etengabe berritzen ari den sektorea da, eta ikertzaileen aldetik oso erantzun azkarra behar du elikadura-enpresak eta, oro har, kontsumitzaileak asetzeko.
Zure ustez, zer erronka dira garrantzitsuenak zure lan-eremuan eta emakume ikertzaile gisa?
Nire lan-esparruan, erronka garrantzitsuenak merkatuak markatutako erritmoan berritzen jarraitzeko aukeran daude. Era berean, etorkizuneko belaunaldiek jakin dezatela beren osasuna oso lotuta dagoela erabakitzen duten elikadura motarekin, eta haien esku dagoela elikadura osasuntsua mantentzea. Emakume ikertzaile eta ama naizen aldetik, ikusten dut haurrek elikagaiei eta elikagaiei buruz askoz gehiago dakitela, elikadurari buruz hitz egiten dutela ikasi gabe, eta kontzientziazio handiagoa dutela. Espero dut osasunari eta elikadurari buruzko kontzientziazio hori handiagoa denean ez galtzea.
Elikadura-enpresetan oso emakume gutxi dago oraindik zuzendaritza-postuetan. Ikusten baduzu, I+Gko ia arduradun guztiak eta enpresetako zuzendari teknikoak gizonak dira. Gizon edo emakume izan, lanpostuak balio profesionalaren arabera esleitu behar dira, baina benetan uste dut ez dela lehen bezala, eta emakumeak ez duela hainbeste oztopo ikerketaren munduan nahi duen lekura iristeko. Pertsonalki, ez dut inorekin topo egin.
Zergatik animatuko zenituzke biharko neska eta emakumeak ikerketaren mundura abiatzera?
Ikerketa altxorraren bilaketa bezalakoa da. Kontua da esploratzen joatea, gauza berriak deskubritzea, jakin-mina izatea, arriskatzea. Ikasteko eta erronka berriei ekiteko gogo handia duten ikertzaileak behar ditugu. Garrantzitsuena da batean sinestea eta, ahaleginduz eta gure aukeretan fidatuz, lortu nahi ditugun helburu guztiak lortzeko gai izango garela jakitea.
